Det var det!

Det var det! Oftewel, dat was het dan. Zelf geloof ik het nog niet helemaal, maar helaas zit de competitie er echt alweer op. Dag in dag uit waren we bezig met trainingen en wedstrijden en leefden we toe naar de play offs, maar ze zijn officieel voorbij. En daarmee dus ook mijn eerste seizoen bij Nykobing Falster, de tijd is echt voorbij gevlogen.

Van vragen naar antwoorden

Toen ik hier kwam zat ik boordevol vragen; hoe zal de competitie zijn, kan ik het niveau aan, ga ik veel minuten maken, hoe zal Denemarken me bevallen, zou ik het goed kunnen vinden met de meiden in het team? Gedurende het seizoen kreeg ik hier steeds meer antwoorden op en ik had niet durven denken dat alles zo positief uit zou vallen als dat het gedaan heeft.

Natuurlijk was het veel wennen en veel ontdekken. Zeker het opletten tijdens trainingen kostte veel energie in het begin, aangezien ik de taal niet sprak. Maar na een halfjaar ging dat al een stuk beter en inmiddels versta ik bijna alles wat er tijdens trainingen gezegd wordt. En waar ik het in het begin allemaal maar vervelend en vermoeiend vond dat ik de taal absoluut niet kende, vind ik het nu juist leuk om nieuwe Deense termen te leren.

Toen ik naar Denemarken vertrok hield ik in mijn achterhoofd dat de kans bestond dat ik veel op de bank zou zitten omdat ik nog een hoop te leren had. Maar in werkelijkheid speelde ik vrijwel meteen bijna elke wedstrijd 25/30 minuten en dat breidde zich gedurende het seizoen zelfs uit naar wedstrijden met 45/50 minuten. Iets waar ik onwijs blij mee ben, want ondanks dat ik er wel rekening mee hield ben ik niet zo goed in op de bank zitten. Behalve thuis, met Netflix aan ;) En die minuten mocht ik ook nog eens maken in een hal die keer op keer bomvol fanatieke fans zit die een wedstrijd lang de longen uit hun lijf schreeuwen. Ik hoorde dat Nykobing het beste Deense publiek heeft en kan inmiddels niet anders dan dit beamen. In één woord FANTASTISCH!

Play offs

Zoals ik in mijn vorige blog al schreef hadden we als team even een mindere periode waardoor we extra hard moesten werken in de play offs. Na twee verliespartijen hadden we gelukkig drie winstpartijen en daardoor werd de laatste wedstrijd een héle spannende. We wisten dat we moesten winnen om überhaupt nog kans te maken op een plek in de halve finale, maar wisten ook dat winst alleen niet voldoende was. Odense zou ook hun wedstrijd tegen Kopenhagen moeten winnen en speelden op hetzelfde tijdstip als wij. Na lange tijd achter gestaan te hebben, haalden we de overwinning tóch binnen. Normaal gesproken zijn dat de mooiste wedstrijden, maar zo voelde deze helaas niet.. In plaats van pure blijdschap zag ik verslagen en teleurgestelde gezichten om me heen en dus wist ik genoeg. Odense had verloren, ons seizoen was voorbij.

Een ontzettend dubbel gevoel, waarbij teleurstelling overheerste. We hebben een fantastische eindperiode gehad, met vier overwinningen op rij, maar het was niet genoeg. Het was een geweldig seizoen met als hoogtepunt het winnen van de Deense beker, maar een plaats in de halve finale zou de kers op de taart geweest zijn.

En dat was het dan. Mijn eerste jaar in de Deense competitie. Het was alles waar ik op hoopte en nog zoveel meer. Nog één keer zal ik dit jaar het tenue van Nykobing aantrekken, om een bekerwedstrijd te spelen. Daarna verdwijnt hij voorlopig in de kast en is het tijd voor het oranje shirt, tijdens de stage met het Nederlands team. Dag Denemarken, Hallo Nederland!