Nog een paar wedstrijden tot de WK-pauze

23 October 2019
Nog een paar wedstrijden tot de WK-pauze

Soms lopen dingen anders dan je had verwacht, gedacht of gehoopt. Dat hoort bij het leven. Het beste wat je dan kunt doen is doorgaan of opnieuw beginnen.

Wij zijn door in de beker en spelen tegen een directe concurrent in de volgende ronde. Een goede kans om een ronde verder te komen. Een kans die we aangrijpen moeten.

In de competitie loopt het een beetje stroever. Tot nu toe één wedstrijd overtuigend gewonnen en 3 wedstrijden verloren. Niet een al te beste start en zeker niet de start die we gehoopt hadden. Maar 4 wedstrijden gespeeld betekent nog niets. We moeten ons als team hierover heen zetten en doorgaan. Bij topsport horen tegenslagen. Hoe je hiermee omgaat bepaalt of je verder gaat komen en of je de volgende tegenslagen overwint. Als team wordt je dan flink op de proef gesteld. Het beste is eerlijk blijven en zeggen wat je vindt. Er moet duidelijke taal gesproken worden en vooral hard getraind worden!

Voor het seizoen maak je een schatting en stel je doelstellingen, je bekijkt de tegenstanders en maakt een rekensom. Feit blijft dat handbal onvoorspelbaar is en je niet kunt rekenen. Je kunt van iedereen verliezen maar ook van iedereen winnen. Het mooiste van handbal is dat het zo snel en onberekenbaar is. Er gebeurt zo veel in zo een korte tijd.

 


Nog maar een paar wedstrijden en dan is al de WK-pauze. Het seizoen is dan nog niet eens op de helft! Kortom nog een lang seizoen en nog heel veel kansen!

Handbal is het grootste gedeelte van mijn leven het belangrijkste wat ik doe. Nog steeds staat handbal op 1 en train ik elke dag 2x. Ik ben er voor naar het buitenland verhuisd, ver weg van alles wat ik ken en liefheb. Zo zijn er vele met mij. Er handballen op dit moment meer dan 40 Nederlandse handbalsters in het buitenland. Zij weten wat ik bedoel en hoe moeilijk dat soms is. Ik heb een groot geluk, waardoor het allemaal wat makkelijker is. Mijn vriend en hond zijn met mij meeverhuisd. Ik ben dus niet helemaal alleen.

 

Wij, mijn vriend Koen en ik, zijn bijna 14 jaar samen en ik kan zeggen dat hij mijn beste vriend is. Onze hond, Toos, is inmiddels bijna 12 jaar en reist overal met ons mee naartoe, ze verhuist mee maar gaat ook mee op vakantie. Na zoveel jaren en zoveel avonturen zijn wij erachter dat we bij elkaar horen en dat dat niet gaat veranderen, daarom kunnen wij nu zeggen dat we verloofd zijn en volgend jaar gaan trouwen! Er staat dus een groot feest op het programma!

Voordat het zover is moet er natuurlijk nog een heel seizoen gehandbald worden! Het seizoen is nog lang en er zullen nog veel ups en downs volgen. Ik probeer jullie nog altijd op de hoogte te houden van het er allemaal gebeurt en hoe ik me daarbij voel. Hoe het is om in het buitenland te wonen en te handballen. Ik heb tot nu toe geen spijt en had de afgelopen jaren voor geen goud willen missen! Ik ken zoveel mensen vanuit heel Europa die ik anders niet had ontmoet.

Het handbal is heel anders, een veel hoger niveau, het is echt je werk. Je leert veel en ontwikkelt je als persoon. Ik spreek een aardig woordje Duits inmiddels wat ik op school nooit geleerd heb, omdat ik Duits maar niets vond! Haha! Al met al veel ervaringen die niemand mij meer afnemen kan!

Groetjes,
Michelle