Hej alle, der er jeg igen. Denne gang fra Danmark!

Want inmiddels zitten de eerste drie weken in Denemarken, en dus bij mijn nieuwe club, er alweer op. Waarom ik nog niet veel meer heb gezien dan; sporthal, fitnesshal en de supermarkt hier om de hoek, dat ga ik jullie allemaal vertellen.

De eerste dagen in Denemarken hoefde ik nog niet te trainen en dus had ik alle tijd om mijn appartement in te richten. Ik woon op loopafstand van het centrum van Kopenhagen, een mooie locatie dicht bij winkels (daar gaat een vrouwenhart sneller van kloppen!) en op een minuut lopen van de supermarkt. Ideaal, want alle ingrediënten voor je diner of ontbijt tegelijkertijd in huis halen is al meer dan eens een opgave gebleken ;)

Al met al klinkt dit natuurlijk perfect, echter ontbreekt er ook wel een piepklein detail.. een lift! Verhuizen met een temperatuur van 30 graden naar een appartement op de derde verdieping is dan met recht een complete work-out te noemen, het doorweekte shirt krijg je er gratis bij. Maar het is allemaal gelukt en hoewel het allemaal nog niet helemaal compleet is, ben ik erg tevreden met mijn plekje hier.

Van nieuw, naar nieuwer.

Drie volle dagen was ik in Denemarken, toen begon meteen al een nog nieuwer avontuur. We gingen op trainingsstage naar JAPAN! Ontzettend gaaf en ik was dan ook heel erg benieuwd. Na een halve wereldreis kwamen we eindelijk in Japan aan. Vooraf was ik een beetje huiverig of we niet iedere avond rijst voorgeschoteld zouden krijgen (Sushi niet meegerekend, dat mag wel elke avond!), maar de eerste avond werden we al meteen verrast met een Italiaanse pasta en ook de rest van de tijd was het eten heel gevarieerd.

Onze dagen bestonden vooral uit heel veel handballen. Iedere dag twee trainingen (zaal en kracht), waarbij de zaaltrainingen in het teken stonden van verschillende vormen van partijtje tegen het nationale team van Japan. Dit vond plaats in het Olympisch sportcentrum, wat echt een fantastische plek was om te kunnen trainen. Veel trainen dus en elkaar zo beter leren kennen zodat we op het veld weten wat we van elkaar kunnen verwachten, wat de afspraken zijn en welke systemen we (gaan) spelen. Voor mij dus een hoop nieuwe dingen, maar daardoor wel volop gelegenheid om snel te wennen en dus ideaal.

Wat me trouwens echt opgevallen is, is hoe gastvrij de bevolking van Japan is. Zo was ik onderweg naar de lift en voor ik het wist kwam de vrouw van de receptie al ‘aanrennen’ om het knopje in te drukken en ook deuren worden bijvoorbeeld constant voor je open gehouden. Zulke dingen maakte ik in Nederland weinig mee, maar de Japanners doen dit echt constant.

Iets anders wat je in Nederland niet snel meemaakt is het Japanse festival dat één van de laatste avonden georganiseerd werd. Niet zomaar een festival, maar één grote parade van inwoners uit verschillende dorpen en steden. Een weg van 6 km lang werd door verschillende stijlen en moves al dansend afgelegd door deze mensen van verschillende leeftijden. Aangezien wij de volgende dag nog een wedstrijd op het programma hadden, liepen wij maar een klein gedeelte van de tocht mee. Heel indrukwekkend om te zien hoeveel tijd en aandacht hieraan besteed is en hoeveel plezier de inwoners uitstraalden.

Behalve het festival hebben we gelukkig tussen de trainingen door ook nog wat andere sightseeing kunnen doen, je bent immers niet elke dag in Japan te vinden. Ondanks de hittegolf van 37 graden was het meer dan de moeite waard om overal gewoon rond te lopen en keken we onze ogen uit. Ook kregen we in groepjes een rondleiding in Japan door de speelsters van de nationale selectie en hoewel de Japanse meiden amper Engels spreken, kwamen we met handen en voeten gelukkig ook een heel eind.

En doorrrr

Inmiddels zijn we alweer een week terug in Denemarken, maar hebben we absoluut niet stilgezeten. Afgelopen weekend speelden we de Skjern Bank Cup in Ringkbing, een sterk bezet toernooi. We wonnen hier van Angola en Ringkobing en hadden een nipte nederlaag tegen Odense, de club van Tess Wester. Heel leuk om Nederlanders tegen te komen en even een praatje te kunnen maken. Sowieso ook prettig om weer even je moedertaal te horen en spreken, want hoewel ik steeds meer Deense woorden leer, klinkt het grotendeels allemaal nog als Chinees voor me.. ;)

Eerste officiële wedstrijd

Ook de eerste echte wedstrijd zit er inmiddels op en wat een verschil met wedstrijden in Nederland, met name qua fans/publiek. Onze NHF fans reisden 4 uur (!) heen en terug om onze wedstrijd bij te wonen en namen gigantische trommels mee. Dat moet wat zijn bij thuiswedstrijden. Een bomvolle arena, 60 minuten lang gesteund door de aanmoedigingen van onze fans. Fantastisch om in zo’n sfeer te mogen spelen en ik ben er van overtuigd dat dit een extra boost geeft om nóg harder te vechten voor de overwinning. Ik kan dan ook niet wachten om mijn eerste officiële thuiswedstrijd te spelen en hoop jullie daar de volgende keer weer alles over te kunnen vertellen.

Tak for læsning! :)