Soms zit het mee en soms…...

Zoals iedereen waarschijnlijk al heeft gelezen of gehoord; voor mij dit jaar geen WK. Tja, ook dat is topsport. Tegenslagen horen erbij en zijn (helaas) de situaties waar je het meeste van leert. Dit schrijf ik nu, omdat ik dat nu geloof. Twee weken geleden, toen ik ‘het telefoontje’ kreeg geloofde ik dat niet. Toen was ik alleen maar verdrietig, boos en in ongeloof. Ik snapte er niets van (ik snap het nog steeds niet, maar ik heb het een plekje gegeven en ik kan erover praten). Alles wat iedereen zei vond ik onzin en moeilijk om naar te luisteren. Iedereen heeft een mening, daar heeft iedereen ook recht op, maar dat is soms best lastig en vooral heel vervelend op het moment dat je gewoon alleen wil zijn. Ik denk dat iedereen dat gevoel wel herkent.

Mensen zeggen vooral:

Daarna: SOCIAL MEDIA

Zoals ik in mijn vorige blog al heb uitgelegd zijn ook wij (handbalsters) gewoon mensen. Dus als er iets over handbal of Het Nederlands Team op Facebook of Instagram staat, ja dan lees ik dat.. En soms denk ik dan achteraf, dat ik dat beter niet had kunnen doen. Maar het is zo verleidelijk, maar ook vaak zo negatief. Want iedereen zegt dan: trek je er niets van aan. En dan zeg ik: NEE doe ik ook niet. Maar eigenlijk als ik heel eerlijk ben, doe ik dat wel. Het is niet leuk om te lezen hoe slecht je bent of hoeveel fouten je maakt. En daarom ben ik zooo ontzettend blij dat het heel erg meeviel bij het bericht dat ik niet geselecteerd was! Ik was opzoek naar alle berichten waarin zou staan: ‘He he ze is er eindelijk uit’. Het deed mij zo enorm goed om te zien dat zoveel mensen zo lief reageerde. Dan helpt het wel weer mee om over deze enorme klap heen te komen. En om de meest gestelde vraag van de afgelopen twee weken antwoord te geven: Nee ik ben niet geblesseerd…

Betekend dit dat ik ga stoppen? Nee zeker niet! Dit is namelijk niet de eerste keer dat ik niet geselecteerd ben voor een eind toernooi, dat is al 2x eerder gebeurd. En ik ben nog helemaal niet klaar om te stoppen! Nee ik ga door en geef zeker niet op! Ik ben misschien niet zo talentvol als de sommige andere speelsters en het ziet er bij mij misschien niet zo mooi en elegant uit maar het gaat om het resultaat en wat ik tot nu toe heb bereikt op wilskracht en doorzettingsvermogen. En dat is een hele FACKING boel! En daar ben ik super trots op. Geen jeugdinterlands gespeeld en dan toch (tot nu toe) 81 A-interlands. Nee, jullie zijn nog niet van mij af!!

Ik voel me nog steeds onderdeel van het team en mis die meiden heel erg. Maar ik volg ze thuis en wens ze natuurlijk heel veel succes en een beetje geluk. Voor nu ga ik lekker handbal kijken vanaf de bank genieten van de feestdagen en mijn verjaardag met mijn familie en vrienden!

Groetjes,
Michelle