En ny udfordring

Druk, drukker, drukst. Dat is hoe de laatste periode voor mij geweest is en hoe de komende periode er nog uit gaat zien. So little time, so much to do!

Maar laten we eerst eens terugkijken op de afgelopen periode, want er is weer genoeg gebeurd. Te beginnen met mijn overstap naar het buitenland, want hoe heb ik die keuze nou uiteindelijk gemaakt?

En ny udfordring

Hoe zijn de teamgenoten en de staf? Welke speelsters spelen er al? Wat is de concurrentie? Zie ik mezelf spelen in dit team? Kan ik mezelf ontwikkelen? Dichtbij huis of juist verder weg? In een grote stad of in een dorp? Spreken ze een moeilijke of makkelijke taal? Een aantal van de vele vragen die ik mezelf meerde malen heb gesteld, voordat ik uiteindelijk tekende bij mij nieuwe club in Denemarken. Ik ben al wel eerder van club gewisseld, maar dit was steeds binnen Nederland. Een buitenlands avontuur is compleet nieuw voor me en Denemarken ligt niet bepaald om de hoek. Daar staat tegenover dat het wel een land is waarvan ik altijd geroepen heb dat het mijn droom is om er te mogen spelen.

Sowieso is het natuurlijk heel lastig om vooraf te bepalen wat een goede keuze is. Je weet immers niet hoe dingen uiteindelijk daadwerkelijk zullen lopen. Wat voor mij het belangrijkste was is een goed gevoel hebben bij de club en mensen, mezelf er tussen zien spelen en kunnen ontwikkelen. Toen ik begin dit jaar op stage ging bij Nykobing was er meteen een klik met de meiden en de staf. De trainingen waren super, ik voerde goede gesprekken met de trainer en ik zag mezelf hier zeker wel tussen. Gelukkig bleek Nykobing ook positief over mij!

Maar dan begint het eigenlijk pas, want ook de wereld van contractaanbiedingen is nieuw voor me. Gelukkig heb ik mensen om me heen die er wel alle verstand van hebben en na een poosje kon dan eindelijk die handtekening daadwerkelijk gezet worden! Super onwerkelijk en een droom die in vervulling gaat, maar tegelijkertijd moest ik toch ook wel erg wennen aan het feit dat dit betekende dat ik veel dingen in Nederland achter ga laten en een hoop mensen moet gaan missen. Gelukkig overheerst vooral de blijdschap en heb ik vooral heel veel zin om vanaf juli aan te sluiten bij Nykobing Falster Handbalklob en 'en ny udfordring' aan te gaan!

Nederlands A-team.

'Handbal' komt elke week meerdere keren voor in mijn agenda, maar de afgelopen week stond er een extra gouden cirkel omheen geschreven. Een paar weken geleden kreeg ik bijna een hartverzakking toen ik mijn mail opende. Ik zat gewoon bij de eerste 11 selectieleden voor de laatste EK-kwalificatie wedstrijden van het Nederlands team. Het enige dat nog door mijn hoofd schoot was 'Wauw', 'Vet', 'Supergaaf'!

En zo stond afgelopen week in het teken van trainingen, tactiek besprekingen, wedstrijd analyses, de laatste puntjes op de i zetten om het EK ticket binnen te slepen en stapten we uiteindelijk op het vliegtuig naar Wit Rusland. In de hoofdstad Minsk in een mooie grote hal met een goede sfeer, stelde we het EK veilig. Een fantastische trip en bij terugkomt in Nederland volgde de kers op de taart. De tweede en laatste kwalificatiewedstrijd werd in Almere gespeeld tegen Kosovo. Met een basisplek en een hoop speelminuten was ook dit een waanzinnige ervaring en had ik me geen mooiere afsluiting van deze week kunnen bedenken!

Natuurlijk was er zondags ook nog de allereerste fandag! Wat mij betreft een zeer geslaagde dag, boordevol activiteiten en heeeeel veel fans. Dat ik een lamme hand kreeg van de hoeveelheid handtekeningen neem ik uiteraard voor lief, maar misschien wordt het wel tijd om een kortere handtekening te gaan bedenken ;)

Studie

Helaas gaat ook mijn studie gewoon door. Een internationale week met het Nederlands team zorgt voor een hele leuke ervaring, maar betekent ook dat ik bij terugkomst een hoop opdrachten en stof moet inhalen.

Nog drie weken in Nederland, betekent nog drie weken om mijn eerste studiejaar af te ronden. Drie weken waarvan er één alweer in het teken staat van een toernooi in Hongarije met Jong Oranje ter voorbereiding op het WK. Nog ruim 2 weken over dus om dat felbegeerde propedeuse papiertje in ontvangst te kunnen nemen.

Dus allemaal flink voor me duimen en dan lezen jullie de volgende keer of het me gelukt is!