Nieuws

Eindelijk zijn de ‘cruciale’ 3 maanden om!! En mag ik beginnen met iets wat op handbal lijkt. Springen, sprinten, richtingsveranderingen, etc.. Staat nu allemaal op het programma.

Maar ik ben niet op dit punt gekomen zonder slag of stoot. Ja mijn knie gaat goed. Mijn probleem is meer mentaal. In mijn vorige blog vertelde ik jullie hoe eenzaam ik me soms voel en vooral ook machteloos. Het leek alsof ik elke keer wanneer het beter leek te gaan, er weer een tegenslag opdook. In verschillende vormen. Elke tegenslag, hoe klein ook, viel me zwaar en in mijn gedachten deed ik 1 stap voor uit en 2 terug.. En nee niet fysiek, mijn nieuwe kruisband doet het hartstikke goed en ik ben trots op hem! Maar mentaal valt het niet mee altijd positief te blijven. Ver van huis omdat ik graag handbal wil spelen op een hoger niveau. Nu dus; ver van huis en geen handbal..

10 stappen terug

Maandag 29 oktober was een extra zware tegenslag. Mijn opa overleed en ik was niet op tijd om hem nog te kunnen spreken. Natuurlijk begrijpen mijn opa en oma dat ik niet om de hoek woon, maar voor mij is dit wederom iets wat me 10 stappen terug zet in mijn revalidatie. De afgelopen week was dan ook extra zwaar, maar na veel praten met mijn oma en moeder weet ik dat het goed is zo. Ik moest dit verdriet omzetten in kracht en opnieuw beginnen. Denken aan de mooie herinneringen en wijze lessen van mijn opa.,

Terug in Duitsland heb ik letterlijk de knop omgezet en ben ik opnieuw begonnen. Hard trainen, 2x per dag, grenzen verleggen en nieuwe doelstellingen opstellen.

Mijn nieuwe doelstellingen;
*In december met het team meetrainen.
*In februari weer wedstrijd fit zijn.

Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik (vaak) over positief ben, tegen het irritante aan. Ik zie problemen maar heb ze ook gelijk in mijn hoofd alweer opgelost. De laatste weken was dat helaas anders. Ik was vooral negatief en niet gemotiveerd. De dagen worden korter en mijn lontje werd dat ook..

Tot ik na vorige week dacht: wauw! Ik heb al zoveel bereikt eigenlijk. Wat is in mijn probleem? Alles wat ik nog behaal vanaf dit punt is ‘extra’. Maar zo kan ik dat niet zien.. Voor mij is het nooit genoeg. Zo mag het niet eindigen, ik bepaal zelf wanneer ik stop en niet een blessure!

Daarom ga ik door en kom ik terug!!

Zaterdag hebben we eindelijk de eerste punten gehaald in de Bundesliga en met dat gevoel, van winnen, wil ik afsluiten. Want ik wil zelf van het veld aflopen, met een voldaan gevoel, na een gewonnen wedstrijd..

Groetjes,

Michelle

Lees meer

Op 1 december begint het EK dames handbal 2018 alweer, iets waar vele handbalspelers al lang op zitten te wachten! Hier mogen we de Nederlandse handbaldames weer zien strijden om de Europese titel. Hoe hoog zullen ze dit jaar eindigen?

De Nederlandse handbaldames zitten dit jaar in de poule met Hongarije, Spanje en Kroatië.
De poulewedstrijden zullen gespeeld worden op:

Zaterdag 1 december - 15.00
Nederland – Hongarije

Maandag 3 december - 21.00
Nederland – Spanje

Woensdag 5 december - 18.00
Nederland – Kroatië  

Benieuwd naar het gehele speelschema van het EK 2018?
Klik dan hier om het volledige schema te bekijken

Lees meer

Ja 2 maanden zijn om en ik kan alles, behalve handballen..

De tijd lijkt voorbij te vliegen, maar toch ook weer niet.

Revalideren is altijd moeilijk en vraagt veel discipline. Maar bij een revalidatie als deze, die niet een paar weken duurt maar minimaal een half jaar, voel je je toch wel heel erg eenzaam.

Ik doe een teamsport, maar voel me niet echt onderdeel van het team. Meer dan aanwezig zijn kan ik niet. Ik kan geen doelpunten maken, of doelpunten voorkomen, ik kan alleen praten en zeggen wat ik zie om mijn team beter te maken.

Dat doe ik ook, waar ik kan, want ik voel me al snel een betweter. Ik zeg iets maar kan het zelf niet.

Ik voel me vaak alleen, heb 2 misschien 3x per week fysiotherapie maar heb 2x per dag training. In die trainingen hangt het maar van 1 iemand af en dat ben ik zelf. Discipline en doorzettingsvermogen. Daar komt het op neer. En ik kan jullie vertellen dat dat heel erg zwaar is. Niemand die je aanmoedigt, helpt of je dat extraatje zetje geeft. Wat je in een team natuurlijk allemaal wel hebt.

Hoe ziet mijn week eruit? Nou ongeveer zo:

Maandag
9.00 uur 45 minuten rijden naar Brackenheim, daar ren ik in de Alter G (anti zwaartekracht apparaat) en doe ik aansluitend krachttraining (+/- 2 uur)
18.45 uur Training in de hal, daar doe ik sprongoefeningen en wederom krachttraining. Duurt ongeveer 1,5 uur

Dinsdag
8.00 - 9.30 uur krachttraining
10.00 - 14.00 werken (ja dat doe ik ook nog bij www.kruu-photobooth.nl)
14.15 - 15.45 uur fysiotherapie en krachttraining
16.00 - 17.30 uur training hal, loopscholing, sprongen en stabiliteit

Woensdag
9.00 uur Brackenheim, Alter G (anti zwaartekracht apparaat) + krachttraining (+/- 2 uur)
18.45 uur Training hal, sprong oefeningen en wederom krachttraining. Duurt ongeveer 1,5 uur

Donderdag
8.00 - 9.30 uur krachttraining
10.00 - 14.00 werken
14.15 - 15.45 uur fysiotherapie en krachttraining
16.00 - 17.30 uur training hal, loopscholing, sprongen en stabiliteit

Vrijdag
9.00 uur Brackenheim, Alter G (anti zwaartekracht apparaat) + krachttraining (+/- 2 uur)
14.00 - 15.30 uur training hal, loopscholing, sprongen en stabiliteit

Zaterdag
9.00 uur krachttraining

Zondag
Vrij

De twee keer dat ik bij de fysio ben doe we wat oefeningen samen en testen we vaak de stabiliteit en kracht in mijn knie. Het positieve daaraan is, dat ik elke week nog steeds vooruit ga!

Ik volg ook het Athlete plan van Personal Body Plan. Waarom? Omdat zij voor mij een dagplanning maken met elke dag een andere training, die voor mij opmaat gemaakt is. Ik kan dit namelijk niet alleen en heb alle hulp nodig die ik krijg.

Als ik in Nederland ben heb ik alle hulp die ik nodig heb, het liefst ben ik ook vaker thuis zodat ik voor mezelf beter kan trainen onder toezicht van Remon Stompe van Solidperformance. Solidperformance doet niet alleen aan fysiotherapie maar ook Personaltraining voor alle niveaus! Ze nemen de tijd voor je en laten je zien dat je meer kunt dan je denkt!

Door de vele trainingen en het vele reizen gaat de tijd wel iets sneller, de zaterdagen duren het langste. Een lange busreis naar een uitwedstrijd terwijl ik weet dat ik toch niet speel..

Maar ik blijf doorgaan en neem de dipjes voor lief.. Dat hoort er blijkbaar allemaal bij. Ik kom terug en het is misschien de slogan van iedereen met deze blessure maar mijn doel is het waar te maken: #comebackstronger ->

I WILL!!

Lees meer

Hey hoi hier ben ik weer,

Qua handballen is Denemarken top en is het alles wat ik er van verwachtte en meer. De eerste thuiswedstrijd was dan ook geweldig om te ervaren. Het publiek van Nykøbing staat dan ook bekend om het beste publiek van de Deense liga, en na deze thuiswedstrijd snap ik wel waarom. Ander half uur van te voren zitten mensen al op de tribune met smart te wachten totdat de wedstrijd van start gaat, bizar vroeg als je het mij vraagt. Met het woord sfeer weten de fans van Nykøbing wel raad. De hele wedstrijd lang moedigen de fans ons aan richting de overwinning, trommels, spandoeken, fans gekleed in gele Nykøbing shirtjes, afgedrukte foto’s van speelsters, vlaggen en toeters, echt overal is aan gedacht. Een bizar groot verschil vergeleken met de wedstijden die ik vorig jaar speelde in de Nederlandse competitie. Af en toe zat daar geen kip op de tribune, terwijl ik hier elke thuiswedstrijd speel in een volle hal. Hier kan ik wel aan wennen ;-)

Maar Denemarken is duidelijk niet alleen maar fantastisch, want sommige dingen missen ze hier echt en ik dus ook!!
Niet alleen heb ik de rustige omgeving van Papendal omgeruild voor de drukke stadsgeluiden van Kopenhagen (hier hoor ik echt waar 5x per dag de sirene van een ambulance of politie), maar ook de luxe keuken van Papendal en alle maaltijden heb ik achter gelaten.

Hier is het gewoon zelf boodschappen doen en koken. De eerste keren in de Deense supermarkten kosten het me het bijna een halve dag om alles te vinden wat ik zocht. Los van het feit dat natuurlijk alles gezellig in het Deens is, snappen ze hier ook niet altijd wat lekker is. Een lekker broodje hagelslag of schuddenbuikjes zit er hier bijvoorbeeld niet in, sterker nog… als je het mij vraagt zit die lekkere boterham er überhaupt niet in hier. Denen zijn gek op roggebrood, maar dat sla ik toch liever over.

Deze Deense brood struggle zorgt er dan ook voor dat mijn diepvries stampvol zit met Nederlands brood. Elke keer als ik bezoek krijg van mijn ouders of vrienden, vraag ik dan ook vriendelijk of er een nieuwe lading Nederlands brood meegenomen kan worden. Dit smaakt toch echt het beste.

Naast het Nederlandse brood is ook beleg meegenomen naar Denemarken. Af en toe een boterham met hagelslag is dan ook heerlijk. Echter denken mijn Deense huisgenoten daar anders over. De eerste keer dat ik mijn hagelslag te voor schijn toverde dachten mijn huisgenoten dat ik hondenvoer had meegenomen. Denen blijven Denen.

Handballend gezien gaat het mij aardig goed af op het gebied van creativiteit, helaas is dat bij het koken (nog) niet het geval. De luxe keuken van Papendal die ik 3 jaar lang gewend was, veranderde in een lege koelkast die niet uit zichzelf wordt aangevuld (al dat zou best handig zijn).

Elke avond een maaltijd voorbereiden is dan ook een grote uitdaging waarvan ik niet wist hoe het zou lopen. Een groot voordeel van zelf koken is dat je elke avond iets kan kiezen wat jij zelf lekker vindt. Met de nodige kookboeken, online recepten en ideeën van Papendal kom ik gelukkig een heel eind. Daarnaast zorgen mijn Deense huisgenoten er ook voor dat er ook de nodige Deense maaltijden worden gegeten. Elke keer weer spannend wat ze voor me op tafel zetten, maar gelukkig gaat het tot nu toe goed. Binnenkort maar eens zorgen dat er typische Nederlandse gerechten op tafel komen, kijken hoe boerenkool hen bevalt.

Gezond ontbijt

Topsport Smoothie

Diner op z'n Deens

Verhuizen naar een ander land zorgt niet alleen voor uren zoeken in een supermarkt naar het goede product, ook brengt het genoeg hilarische momenten met zich mee. Ik woon nu al een tijdje in Denemarken, maar de Deense taal beheers ik onvoldoende om alles te begrijpen, laat staan dat ik het spreek. Hoewel veel oude vrouwtjes hier duidelijk denken dat dit wél het geval is. Vaak als ik een oud vrouwtje in de supermarkt tegen kom hangen ze hele verhalen tegen me op, waar niet tussen te komen is, en vervolgens moet ik op het einde met een grijns op mijn gezicht uitleggen dat ik ze niet versta. Ik zie er nou niet bepaald Deens uit, toch?

Lees meer

Één maand na mijn operatie. Tot nu toe vliegt de tijd, maarja 1 maand voorbij en nog velen te gaan.. Maar tot nu toe mag ik niet klagen. Ik kan al zoveel meer als ik van te voren gedacht had!

Hoe ziet de eerste maand er uit na zo een operatie? Als ervaringsdeskundige kan ik dat jullie nu natuurlijk vertellen!

Iedereen kent wel iemand die deze blessure heeft opgelopen, of misschien heb je het helaas zelf wel mogen ervaren, net zoals ik.

Nu is het natuurlijk 24 jaar goed gegaan bij mij (ja speel al zolang handbal) dus ik vertrouw nog steeds op mijn lichaam. Dat was de eerste paar dagen na de operatie wel iets anders natuurlijk. Dat zeg ik nu heel stoer maar de eerste 2 weken waren het ergste!

Ik kwam uit de narcose en de arts stond me al vrolijk aan te kijken. Ik kreeg dan ook direct na het ontwaken de boodschap: ‘Keurig en knap gedaan mevrouw Goos, niets kapot alleen de voorste kruisband!’. Nou bedankt, daar ben ik SUPER blij mee (NOT)! Maar ok, van het slechtste, is dat de beste mogelijke diagnose. Geen kapotte meniscus, geen andere banden in- of afgescheurd. Dus vanaf NU start mijn lange weg terug..

Twee uur na de operatie kwam de arts even langs om te kijken hoe het met me ging. Nouja eigenlijk heel goed, ik had alleen MEGA honger maar kreeg niets te eten! (kan ik toch nog steeds woest om worden) Ik mocht niet eten omdat ik net uit de narcose was, dat betekende; ’s avonds een broodje kaas en de volgende dag weer ‘normaal’ eten. Dat betekende ook: de hele god ganze dag HONGER! (mag ik niet zeggen van mijn moeder, want honger kennen wij niet, maar ik had toch echt mega honger!!) Maar terug naar de point. De arts kwam ook om me te zeggen dat ik mijn been op moest tillen en moest gaan staan. Ja je leest het goed; opstaan. Lopen mocht niet, alleen met krukken. Maar toch direct staan na de operatie was toch best een heftig idee, de dokter zei het, dus ik deed het. En eigenlijk kon en ging dat ook gelijk!

Ik moest 2 dagen in het ziekenhuis blijven (dat is normaal in Duitsland, in Nederland is het een dag opname, in Duitsland helaas niet).

In die twee dagen, kreeg ik gelijk fysiotherapie en mega veel informatie en uitleg over wat de komende weken/maanden allemaal gebeuren gaat en moet.

De 3de dag na mijn operatie kreeg ik een soort fiets thuis gestuurd. Dat moest ik 3x per dag 15 minuten doen. En dat was de eerste 2x even wennen en heel gek, maar daarna ging ik als een speer! Ik heb wat kilometers afgelegd in de eerste week, thuis, op de bank!

Zes Dagen na de operatie, heb ik gerent! Jaahaa! Ik heb gerent! 20 minuten lang, 7 km/h. ha! Nooit gedacht dat dat mogelijk zou zijn! Ik heb gerent met 20% lichaamsgewicht op mijn benen, in een anti gravity machine! Ja die bestaat! Ik voelde me net een wandelende muffin, maar dat interesseert me vrij weinig, ik kan rennen! Sinds dien doe ik dat 3x per week. Ik zit nu op 4,5 weken en ren nu met 45% van mijn lichaamsgewicht op 9km/h 40 minuten. Beter dan niets toch?

Na 10 dagen kon ik lopen zonder krukken, na 2 weken kon ik fietsen en na 3 weken stond ik op de crosstrainer. Elke keer als ik iets nieuws kan, voelt dat als een overwinning! En in deze afgelopen 4 weken heb ik al zoveel overwinningen mogen vieren! Dat helpt enorm! Het aller zwaarste voor mij op dit moment is het langs de kant zitten bij trainingen en vooral wedstrijden. Ik wil die bal oppakken, wegrennen, een sprongschot maken en op doel smijten!! Maar dat gaat helaas nog wel even duren. Ik mag niet klagen, ik kan echt al super veel. Ik weet dat ik mezelf niet mag en kan vergelijken met andere maar dat doe ik toch en dat doen we volgens mij allemaal.

Ik bekijk het nu per week en heb elke week een nieuwe doelstelling en tot nu toe haal ik al mijn doelstellingen en meer! Mijn einddoel is: de terugronde weer spelen! Dat is nu over 5,5 maanden! Ja dat is misschien snel, maar niets is onmogelijk en ik vertrouw op mezelf en vooral op mijn lichaam!

Voor iedereen die hetzelfde meemaakt of heeft meegemaakt; wat voor mij super goed werkt en helpt is dat ik een team om me heen gebouwd heb. Een team dat bestaat uit mensen die elk hun eigen expertise hebben maar allemaal hetzelfde doel: Mij zo snel mogelijk fit hebben en sterker dan ooit!

Dat team ben ik nu al enorm dankbaar!
- Andreas Dewald
- Sven Schneider
- Remon Stompe
- Patrik Vogl
- Tom Grootendorst

Lees meer

Veel indoorsporters werken zich wekelijks in het zweet, en vragen het maximale van hun lichaam. Echter bereiken sommige sporters dan nog niet wat ze zouden willen bereiken, vaak heeft dit te maken met voeding. Wanneer je de juiste voeding combineert met goede trainingsarbeid zul je al snel vooruitgang merken. Sportvoeding speciaal gemaakt om voor/tijdens of na jouw training te gebruiken biedt hierbij uitkomst.

In dit blog schrijven we een advies voor elke sporter wat voor sportvoeding producten je zou kunnen gebruiken, om het optimale uit je trainingen te halen. Met deze producten hopen we iedere prestatie van sporters nog beter te maken. Elke sport is wel anders en dient dan ook een andere aanpak qua voeding. Verstandig is om te kijken na intensiteit van de sport, en daarop te baseren welke voeding erbij past.

Voor de training
Koolhydraten zijn essentieel om te kunnen presteren tijdens het sporten. Een goede maaltijd ongeveer 2 of 3 uur voor de training zoals pasta of pannenkoeken bevat veel koolhydraten. Probeer niet te veel vezels binnen te krijgen voor het sporten. Net voor de training is het belangrijk om je lichaam nog een kleine boost via voeding te geven, dit kan net het verschil zijn van tussen een matige training en een top training en we gaan toch allemaal voor een toptraining! Enkele producten die goed zijn voor de training zijn hieronder beschreven.

*Powerbar isomax drink

De isotone samenstelling zorgt ervoor dat koolhydraten en elektrolyten snel opgenomen worden in het lichaam, ideaal dus net voor een training! 500ml is aanbevolen, en zo haal je heel snel meer uit jezelf.

 

*SIS go electrolyte pot
De SIS (science in sport) pot bevat een mix voor snelle toevoer van gemakkelijk te verteren koolhydraten en elektrolyten. Ideaal voor een pittige training aan te gaan! 500ml is aanbevolen, voor een optimale prestatie.

*Powerbar 1 Tab

De Powerbar Electrolyte tabs zijn de calorie- en koolhydraatarme boost waarna je opzoek bent net voor het sporten. Hiermee vul je alle mineralen die je gaat verliezen bij de training weer aan. Dit zorgt ervoor dat je kunt blijven gaan en zo ook het maximale uit jezelf kan halen.

 

Tijdens de training
Gedurende de training is het cruciaal om alle mineralen op peil te houden. En het energielevel proberen zo hoog mogelijk te houden via koolhydraten. Ook belangrijk is het in stand houden van je vochtbalans, wanneer je veel vocht verliest moet dit tijdig worden aangevuld. Voor beide kwesties tijdens de training bieden verschillende producten uitkomst.

*SIS go isotonic
Hiermee worden de koolhydraten tijdens de training aangevuld. De energie die opraakt gedurende de training wordt weer aangevuld, en je lichaam ontvangt de boost die het nodig heeft. De gel is makkelijk toe te dienen tijdens de training en is super effectief omdat die zo snel verteerbaar is.

 

*Powerbar Gel
Wanneer je met hoge intensiteit sport, en veel van je lichaam vergt is dit gelletje een verademing. Het geeft je direct een boost die je helpt om door te gaan en meer uit jezelf te halen. Het vult je koolhydraat peil weer aan, en je kan de training weer op een hoger niveau doorzetten.

 

*Powerbar Energize
De Powerbar zorgt ervoor dat je snel maximale energy krijgt. Vooral met intensieve trainingen is dit een goed product omdat het voorziet in hoge koolhydraatbehoefte.

 

*SIS go hydro tablet
De SIS go hydro tablet zijn de perfecte low-calory boost die jij tijdens de training kan gebruiken. De hoeveelheid natrium bevordert de hydratatie bij intensieve inspanningen. Doordat ze low-calory zijn is het ook ideaal te gebruiken, voor sporters op dieet.

 

*Powerbar isoactive drink
Zoals al aangehaald eerder is vochtaanvoer essentieel tijdens de training, zeker wanneer je veel vocht verliest. De isoactive drink zorgt niet alleen voor vochttoevoer ook is de drank een samenstelling van koolhydraten en elektrolyten. Doordat dit snel in je lichaam wordt opgenomen heeft dit een dubbele werking waardoor kunt blijven gaan.

Na de training
Wanneer het zware werk erop zit is het tijd om jezelf en vooral je lichaam te belonen. Belangrijk is om de koolhydraten, eiwitten, vitamines en mineralen aan te vullen. De eiwitten zorgen voor spieropbouw en herstel, en de koolhydraten zorgen ervoor dat je glycogeenvoorraad weer wordt aangevuld. Ons advies is om dit tot 2 uur na de inspanning te doen, dan is dit het meest effectief.

*Powerbar proteïne plus
De Powerbar proteïne plus is een lekkere reep die veel eiwitten bevat, perfect dus voor spieropbouw en herstel. Bij voorkeur 30 tot 60 min na de training 1 bar nemen.

 

*Doubdle 07
Doubdle is een functionele frisdrank die na inspanning alle tekorten in je lichaam weer aanvult. Het is de perfecte combinatie van mineralen, vitamines en plantenextracten die zorgen voor sneller herstel, beter concentratievermogen en een natuurlijke weerstand. Kortom alles wat je nodig hebt na een flinke inspanning. Bij voorkeur 30 tot 60 min na de training 1 blikje nemen.

*Powerbar recovery drink
Deze drink is speciaal ontwikkelt om je lichaam snel te laten herstellen. Het voorziet in alle elementen die het herstel nodig hebben zoals mineralen, koolhydraten en eiwitten.

 

Er tegen aan..
We hopen dat met deze producten, elke sporter het optimale uit zijn/haar training kan halen. Let wel op je voeding heeft met veel factoren te maken, het type sport, de duur van de inspanning, maar ook je persoonlijke voorkeur zijn van invloed. Het maken van een sportvoedingsplan kan je heel erg helpen, om de juiste producten bij bepaalde inspanning aan te laten sluiten.

Voor meer sportvoeding producten die je helpen voor, na of tijdens de training klik hier

 

Lees meer

Want inmiddels zitten de eerste drie weken in Denemarken, en dus bij mijn nieuwe club, er alweer op. Waarom ik nog niet veel meer heb gezien dan; sporthal, fitnesshal en de supermarkt hier om de hoek, dat ga ik jullie allemaal vertellen.

De eerste dagen in Denemarken hoefde ik nog niet te trainen en dus had ik alle tijd om mijn appartement in te richten. Ik woon op loopafstand van het centrum van Kopenhagen, een mooie locatie dicht bij winkels (daar gaat een vrouwenhart sneller van kloppen!) en op een minuut lopen van de supermarkt. Ideaal, want alle ingrediënten voor je diner of ontbijt tegelijkertijd in huis halen is al meer dan eens een opgave gebleken ;)

Al met al klinkt dit natuurlijk perfect, echter ontbreekt er ook wel een piepklein detail.. een lift! Verhuizen met een temperatuur van 30 graden naar een appartement op de derde verdieping is dan met recht een complete work-out te noemen, het doorweekte shirt krijg je er gratis bij. Maar het is allemaal gelukt en hoewel het allemaal nog niet helemaal compleet is, ben ik erg tevreden met mijn plekje hier.

Van nieuw, naar nieuwer.

Drie volle dagen was ik in Denemarken, toen begon meteen al een nog nieuwer avontuur. We gingen op trainingsstage naar JAPAN! Ontzettend gaaf en ik was dan ook heel erg benieuwd. Na een halve wereldreis kwamen we eindelijk in Japan aan. Vooraf was ik een beetje huiverig of we niet iedere avond rijst voorgeschoteld zouden krijgen (Sushi niet meegerekend, dat mag wel elke avond!), maar de eerste avond werden we al meteen verrast met een Italiaanse pasta en ook de rest van de tijd was het eten heel gevarieerd.

Onze dagen bestonden vooral uit heel veel handballen. Iedere dag twee trainingen (zaal en kracht), waarbij de zaaltrainingen in het teken stonden van verschillende vormen van partijtje tegen het nationale team van Japan. Dit vond plaats in het Olympisch sportcentrum, wat echt een fantastische plek was om te kunnen trainen. Veel trainen dus en elkaar zo beter leren kennen zodat we op het veld weten wat we van elkaar kunnen verwachten, wat de afspraken zijn en welke systemen we (gaan) spelen. Voor mij dus een hoop nieuwe dingen, maar daardoor wel volop gelegenheid om snel te wennen en dus ideaal.

Wat me trouwens echt opgevallen is, is hoe gastvrij de bevolking van Japan is. Zo was ik onderweg naar de lift en voor ik het wist kwam de vrouw van de receptie al ‘aanrennen’ om het knopje in te drukken en ook deuren worden bijvoorbeeld constant voor je open gehouden. Zulke dingen maakte ik in Nederland weinig mee, maar de Japanners doen dit echt constant.

Iets anders wat je in Nederland niet snel meemaakt is het Japanse festival dat één van de laatste avonden georganiseerd werd. Niet zomaar een festival, maar één grote parade van inwoners uit verschillende dorpen en steden. Een weg van 6 km lang werd door verschillende stijlen en moves al dansend afgelegd door deze mensen van verschillende leeftijden. Aangezien wij de volgende dag nog een wedstrijd op het programma hadden, liepen wij maar een klein gedeelte van de tocht mee. Heel indrukwekkend om te zien hoeveel tijd en aandacht hieraan besteed is en hoeveel plezier de inwoners uitstraalden.

Behalve het festival hebben we gelukkig tussen de trainingen door ook nog wat andere sightseeing kunnen doen, je bent immers niet elke dag in Japan te vinden. Ondanks de hittegolf van 37 graden was het meer dan de moeite waard om overal gewoon rond te lopen en keken we onze ogen uit. Ook kregen we in groepjes een rondleiding in Japan door de speelsters van de nationale selectie en hoewel de Japanse meiden amper Engels spreken, kwamen we met handen en voeten gelukkig ook een heel eind.

En doorrrr

Inmiddels zijn we alweer een week terug in Denemarken, maar hebben we absoluut niet stilgezeten. Afgelopen weekend speelden we de Skjern Bank Cup in Ringkbing, een sterk bezet toernooi. We wonnen hier van Angola en Ringkobing en hadden een nipte nederlaag tegen Odense, de club van Tess Wester. Heel leuk om Nederlanders tegen te komen en even een praatje te kunnen maken. Sowieso ook prettig om weer even je moedertaal te horen en spreken, want hoewel ik steeds meer Deense woorden leer, klinkt het grotendeels allemaal nog als Chinees voor me.. ;)

Eerste officiële wedstrijd

Ook de eerste echte wedstrijd zit er inmiddels op en wat een verschil met wedstrijden in Nederland, met name qua fans/publiek. Onze NHF fans reisden 4 uur (!) heen en terug om onze wedstrijd bij te wonen en namen gigantische trommels mee. Dat moet wat zijn bij thuiswedstrijden. Een bomvolle arena, 60 minuten lang gesteund door de aanmoedigingen van onze fans. Fantastisch om in zo’n sfeer te mogen spelen en ik ben er van overtuigd dat dit een extra boost geeft om nóg harder te vechten voor de overwinning. Ik kan dan ook niet wachten om mijn eerste officiële thuiswedstrijd te spelen en hoop jullie daar de volgende keer weer alles over te kunnen vertellen.

Tak for læsning! :)

Lees meer

Tja waar zal ik beginnen. Wederom genoeg om te vertellen en helaas niet alleen leuke verhalen deze keer.

We hebben nog een week vakantie gehad en dat was toch echt heel fijn! Niet omdat ik al weer toe was aan vakantie, maar omdat ik dan mijn familie nog even kon zien voordat het lange seizoen gaat beginnen. Want bijna mijn hele familie was in Spanje en dat was toch perfect! Zon, zee, strand en familie!

Elke dag sporten op het tijdstip dat mij uitkwam en daarna leuke dingen doen: zwemmen, naar het strand, motor rijden en natuurlijk winkelen!! Mijn moeder zegt altijd: ‘je moet doen waar je goed in bent’. En ik luister (bijna) altijd naar haar natuurlijk! En ik kan toevallig heel goed shoppen!! Haha

In het tweede deel van de voorbereiding staan de technische zaken meer centraal: wat voor soort handbal past bij dit team? En hoe gaan we dat spelen?

Nog maar 3 weken dan begint de competitie en er staan veel wedstrijden op het programma tot dan. Onze eerste oefenwedstrijd na de vakantie, is tegen een oude bekende: Dalfsen uit Nederland. Na 4 trainingen gelijk weer een oefenwedstrijd is toch best snel maar zou geen probleem moeten zijn.

Helaas werd het voor mij één van de zwartste dagen uit mijn carrière. Iedereen die mij kent, weet dat ik weinig blessureleed heb gehad door de afgelopen jaren. Eigenlijk speel ik altijd en ben ik altijd top fit. Maar nu, na een actie tussen 1 en 2, een sprongschot en een foute landing, ziet alles er heel anders uit. Ik voelde gelijk dat het mis was. Mijn onderbeen leek voor een paar seconde uit de kom en zoveel pijn in mijn knie heb ik nog nooit gevoeld. Die paar seconde leken minuten te duren. Na 10 minuten ging het wel weer en kon ik erop staan en zelfs langzaam lopen.

De volgende dag kon ik zelfs traplopen! Ik zag het allemaal weer wat positiever. Had gelijk een afspraak bij onze team arts. Maarja ik kon op 1 been staan, ik kon lopen, mijn knie was niet echt dik en totaal niet blauw. Hoe erg kan het zijn?

De dokter deed wat tests en wist het niet zeker. Het voelde niet super slecht maar ook zeker niet goed. Dus nog steeds; onzekerheid. Er moest een mri gemaakt worden want aan de buitenkant kunnen we niets zien. In Nederland moeten we vaak weken wachten op een mri maar ik kon hier gelijk dezelfde dag om 18.20 uur. Dus het werd een lange dag, met wachten tot dat moment.

Een mri duurt ongeveer 20 minuten. Nou het leek wel een uur! En je mag niet bewegen en ik kreeg natuurlijk jeuk aan mijn neus, aan mijn teen, een trillend been, laten we het erop houden dat die mevrouw me erg lastig vond....

Daarna een paar minuten in de wachtkamer en dan wordt je naar binnengeroepen voor een algemene uitslag. Dat betekent ze zeggen wat ze zien op de beelden en dat was het.

Nou daar gaat ie dan... Ik ging zitten, had amper de stoel geraakt, en het eerste wat hij zei: voorste kruisband afgescheurd. Sorry?? Pardon?? Wat??

Alles wat hij daarna heeft gezegd heb ik niet meer gehoord. Een van de ergste blessures voor een topsporter is die verdomde kruisband. En notabene ik, Michelle Goos, die in de afgelopen 15 jaar misschien 4 officiële wedstrijden heeft gemist, moet nu 6 tot 9 maanden op de tribune toe kijken??

Ik weet het niet meer.....

Mijn altijd innerlijke positieve stemmetje is op vakantie denk ik want voor mij is nu alles somber.. En nee ik vind mezelf niet zielig en heb geen zelf medelijden maar ik voel me wel helemaal K*T en wil het liefste naar mijn moeder....

Groetjes,
Michelle

Lees meer

Heyhoi, daar ben ik weer. Helaas niet vanuit één of ander zonnig oord, maar ‘gewoon’ vanaf thuis vanachter mijn laptopje. Want waar voor de meeste mensen de zomervakantie in het teken staat van dingen als zon, zee, strand, zwemmen en relaxen, zat en zit dat er voor mij deze periode niet in en vulde ik het heel anders in. Hoe? Dat ga ik jullie vertellen!

Einde academie

Het seizoen bij VOC had ik natuurlijk al afgesloten (met hele mooie prijzen), maar bij de handbalacademie gingen we nog wat langer door. Inmiddels is ook daar het seizoen tot een einde gekomen, zit mijn tijd op de academie er definitief op en dus werd het tijd om te starten met het leeghalen van mijn kamer. Mijn kamer is altijd geordend en alles is netjes opgeborgen, dus ik dacht dat ik zo klaar zou zijn, maar niets bleek minder waar. Blijkbaar ben ik té goed in spullen opbergen en zo verbaasde ik me bij ieder laatje of kastje dat openging hoeveel er daadwerkelijk in lag. Uiteindelijk kostte het een hele dag heen en weer sjouwen, leverde ik mijn sleutel in en sloot ik het hoofdstuk HandbalAcademie af. Dit betekend overigens niet dat ik rust had, maar wel dat de focus volledig gericht kon worden op de laatste avonturen met Jong Oranje.

De allerlaatste jeugdinterlands

Mijn kamer is dan wel helemaal leeggeruimd, mijn handbalschoenen konden zeker nog niet de verhuisdozen in. Van 1 – 15 juli ging ik namelijk naar Hongarije, samen met 15 andere speelsters en onze staf strijden op het WK onder 20 in Debrecen. Een WK met een bijzonder randje; onze eerste, maar tevens ook laatste jeugd WK!

We hadden als team maar één doel; Wereldkampioen worden! Het doel dat we al vier jaar voor ogen hebben en waarvoor we ooit begonnen met de slogan ‘teamwork makes our dream work’. Eentje die niet zomaar behaald zou worden, maar waar we voor de volle 200% samen voor zouden moeten werken.

We speelden een sterke poulefase, met 4 winstpartijen, een gelijkspel en een nipt verlies. Vervolgens kruisten we met poule D, vooraf bestempeld als de zwaarste poule, en kwam Zweden als tegenstander uit de koker. Bij winst zouden we bij de laatste 8 zitten, bij verlies zouden we gaan spelen om de plaatsen 9-24. Er stond dus heel veel op het spel. Uiteindelijk stapte er slechts 1 team met een grote lach van het veld; NEDERLAND! Kwart finales we komen er aaaan.

Volgende horde; Rusland. 60 minuten lang gaven we alles wat we hadden en bleven we tot het einde in onszelf geloven, maar uiteindelijk verloren we met twee doelpunten verschil van de Russen. Wat op dat moment rest is teleurstelling en tranen. Het besef dat je doel niet meer behaald kan worden, er geen halve finale gespeeld gaat worden, er geen medaille kansen meer zijn komt keihard aan, bij iedereen. Maar topsport bestaat nu eenmaal uit winnen én verliezen, juichen én tranen wegpinken. Maar we waren nog niet klaar, het toernooi was nog niet klaar en dus moeten we door. Teleurstelling omzetten in energie, koppen weer dezelfde kant op en opnieuw voor het hoogst haalbare gaan; een vijfde plek!

Om überhaupt voor die plek te mogen gaan spelen, moest er eerst gewonnen worden van Frankrijk. Konden we de mentale klap te boven komen, ons eigen spel laten zien? JAZEKER! De ontlading na de winst op Frankrijk was groot en het geloof dat we die vijfde plek gingen veroveren nog groter.

En dan is het opeens zo ver. Deze wedstrijd betekende niet alleen dat we als vijfde zouden kunnen eindigen, maar ook dat we onze laatste jeugdinterland zouden spelen. Na 6 fantastische jaren bij de verschillende jeugdselecties, zou dit de laatste keer worden. Nog één keer het volkslied zingen met dit team en nog één keer met elkaar knallen. We zijn een hechte groep geworden en dat maakt dit hoofdstuk afsluiten niet gemakkelijker. We speelden ons eigen spelletje, lieten zien waar we als team toe in staat zijn en met een ruime overwinning op Denemarken stapten we als winnaars van het veld. Heerlijk om je laatste interland winnend af te sluiten en dat uitgerekend tegen het land waar ik komend seizoen zal spelen!

Wat rest is niets dan trots. Trots op dit team, trots op wat we al die jaren hebben laten zien en trots op het uiteindelijk resultaat. Want ondanks dat we met een ander doel naar Hongarije toegingen, is vijfde van de wereld worden nog steeds een prachtig resultaat en zelfs het hoogste wat een U20 selectie ooit bereikt heeft.

Niks moet, niksen mag

Na een lang seizoen is dan nu ook voor mij eindelijk de zomervakantie aangebroken. Lang is het niet, maar toch heb ik nog anderhalve week om van mijn laatste dagen in Nederland te genieten. Anderhalve week waarin niks moet en niksen mag. Dan is het tijd om naar Denemarken te vertrekken en te starten bij mijn nieuwe club. De laatste spullen worden gekocht, langzaam begint het afscheid nemen van vrienden en familie en dan ben ik klaar voor mijn nieuwe avontuur!

Enne, dat papiertje van de vorige keer? DIE IS BINNEN! Ik vertrek dus met mijn propedeuse Sportkunde op zak en kan me komend seizoen volledig focussen op het leren van de Deense taal.
Maar wees gerust, de volgende blog zal gewoon in het Nederlands verschijnen ;) Fijne vakantie allemaal en tot dan!

Lees meer

De vakantie is (natuurlijk) voorbijgevlogen! Mijn eerste week in Neckarsulm zit er al weer op. Toch gek dat je leven zo kan veranderen in een half jaar. Maar nog gekker dat je er binnen een week eigenlijk al aan gewend bent en het bijna normaal voelt. Een week voorbij en het voelt alsof ik hier al maanden zit. Iedereen al veel langer ken en ik rij al overal naartoe zonder Google Maps! 10 punten voor mij! Haha!

(alle nieuwe speelsters, op Ana Pavkovic na, plus de nieuwe trainers)

De eerste weken

De eerste week bestonden de trainingen eigenlijk voornamelijk uit verschillende testen en teambuilding. Bij testen kan je denken aan; maximaal kracht (squaten met zoveel mogelijk kilo’s, bankdrukken met zoveel mogelijk kilo’s, etc.), uithoudingsvermogen (planken tot je niet meer kan bijvoorbeeld), stabiliteit en sprongkracht (op 1 been staan en doorzakken of bijvoorbeeld zo hoogspringen als je kan, of zo ver als je kan en landen op 1 been zonder om te vallen.) en natuurlijk niet te vergeten; rennen tot je niet meer kan; dan mag de shuttle-run test natuurlijk niet ontbreken! De uitkomsten van deze testen zijn genoteerd en aan de hand daarvan krijgen we allemaal een persoonlijk schema. En de gezamenlijke trainingen zijn voornamelijk gebaseerd op handbal. Dus rennen zonder bal doen we bijna niet! En dat komt mooi uit, want ik ren liever achter een bal aan! :P

Ook staat teambuilding hoog in het vaandel aangezien er van de 13 speelsters 7 nieuwe zijn! We moeten elkaar binnen 8 weken leren kennen, niet alleen buiten het veld om gezellig een praatje te maken of af en toe een gezellige avond te hebben, maar voornamelijk in het veld. We moeten blind op elkaar kunnen vertrouwen en elkaar leren aanvoelen. En dat heeft tijd nodig. Maar zoveel tijd hebben we natuurlijk niet. In Nederland duurt de voorbereiding meestal 1 maand en dan dacht ik altijd al ‘jeetje wat lang’, maar nu duurt de voorbereiding 2x zo lang en denk ik ‘jeetje wat kort’. Zoveel te doen en zo weinig tijd. Dus wat is voor ons de hoofddoelstelling van deze voorbereiding; een team worden en onze eigen identiteit ontwikkelen binnen het veld.

De oudste van het team......

Ook is het altijd een beetje aftasten de eerste weken. Wat is je plek binnen het team? Wat mag en kan je zeggen? Nouja voor het eerst in mijn leven ben ik werkelijk de oudste in het team.. Tja die tijd komt, niet voor iedereen maar als je lang genoeg doorspeelt word je vanzelf de oudste! En die tijd is voor mij dus nu aangebroken. Ik voel me nog niet oud maar die 3 en die 0 komen wel langzaam in mijn vizier.. Maar ik heb wel gehoord dat 28 het nieuwe 18 is dus voorlopig kan ik nog jaren mee!

Voor nu is het afwachten wat voor team we worden en wat onze mogelijkheden zijn. We hebben een jong team met potentie. Het wordt een zwaar jaar maar we moeten pakken wat we pakken kunnen en leren van onze fouten. Zaterdag staat onze eerste oefenwedstrijd op het programma en dan kunnen we meten hoe ver we zijn en waar onze verbeterpunten liggen. Het eerste echte test moment. Spannend! Maar heb er zin in! Vanaf nu gaat het ECHT beginnen.

Nieuwe handbalschoenen, maar welke?

Wat voor mij ook altijd een dingetje is bij de start van een nieuw seizoen; nieuwe handbalschoenen! Ik vind dat altijd zo moeilijk! Eigenlijk maakt de kleur mij vrij weinig uit (het liefste simpel niet met 100 kleuren). Wat ik het allerbelangrijkste vind is goede demping en een stevige schoen die niet te zwaar is. Daarom vraag ik altijd advies/hulp. Ik heb werkelijk alle schoenen gehad en geprobeerd; Mizuno, adidas, Hummel, Kempa, Asics, werkelijk alles! Bij alle merken zat er wel een schoen tussen die mij beviel. Maar bij mij bleef het probleem: de demping was na een paar weken weg. En om nou elke maand nieuwe te kopen is iets te veel van het goede! Dus allereerst heb ik een afspraak gemaakt bij een podotherapeut. Hier hebben ze mijn houding bekeken en de stand van mijn bekken/knieën/enkels etc.. Aan de hand daarvan heeft de podotherapeut steunzolen voor mij gemaakt, speciaal voor in mijn sportschoenen. Ook heeft hij mij als merk Asics aanbevolen vanwege de stabiliteit en goede demping bij dit merk.

Zo kwam ik dichterbij bij mijn ‘perfecte’ handbalschoen. Hierna heb ik Handbalshop.nl een email gestuurd. Ik heb ze geschreven wat de podotherapeut mij had aanbevolen en gevraagd welke schoen zij mij zouden aanbevelen. Zij stuurde mij 2 mogelijkheden, beide van het merk Asics. Ik heb ze beide kort geprobeerd en heb nu voor mij de perfecte schoen gevonden. Ik kan nu zonder na te denken of te passen de schoen in de juiste maar bestellen en ze zitten direct goed! Geen blaren, kramp, brandende voeten, etc.. Ze zitten meteen goed en ik kan er meteen een wedstrijd op spelen.

Deze Asics schoen is mijn absolute favoriet! Bekijk ze HIER

Lees meer