Nieuws

Dag allemaal daar ben ik weer. Fris, fruitig en klaar voor mijn eerste blog van 2019!
Allereerst; Gelukkig Nieuwjaar! Dat het maar een liefdevol, mooi, gezond, sportief, blessurevrij jaar mag worden voor iedereen.

Vandaag kijk ik toch nog even terug op vorig jaar. Klinkt ver weg, maar de hele decembermaand voelt voor mij als de dag van gister en ik vertel jullie graag weer over mijn belevenissen.

EK Frankrijk

1 december, dit keer niet zomaar de eerste van deze feestmaand, maar een hele bijzondere datum. Dé start van het EK in Frankrijk, waar ook ik voor geselecteerd was! 

Helaas kreeg het toernooi voor mij een andere wending dan vooraf gedacht. Helle besloot namelijk een 17e speelster aan de selectie toe te voegen en dus moest er een speelster plaatsnemen op de tribune, die speelster dat werd ik. Een plek op de tribune betekent ook; extra trainingen. Wanneer de meiden rust hadden om te herstellen, werkte ik me in het zweet tijdens een spinning of krachttraining. Natuurlijk was dit in eerste instantie een teleurstelling en was het mentaal zwaar, maar ik wist ook ‘hier word ik sterker van’ en uiteindelijk overheerste het gevoel dat dit een unieke ervaring was en ik blij moest zijn dat ik hier überhaupt stond. Non-stop genieten van alles, dat moest ik doen en deed ik ook.

Het gehele toernooi zou de tribune mijn plek zijn, dacht ik… In de ochtend van 12 december kreeg ik namelijk te horen dat ik voor de wedstrijd tegen Duitsland aan de wedstrijdselectie toegevoegd zou worden. Totaal niet verwacht en dus extra blij met deze kans. De avond eindigde met een prachtige overwinning op Duitsland. Helaas maakte ik geen minuten, maar de halve finale was een feit!!

Het hele EK is voor mij een achtbaan van emoties geweest. Mentaal een uitdaging en pittige momenten afgewisseld met hele mooie. Het mooiste moment was dat we de bronzen medailles omgehangen kregen, ondanks dat ik geen minuut gespeeld had voelde het zo goed. Wat was dit te gek! Deze schitterende ervaring pakt niemand me meer af.
Dit had ik allemaal voor geen brons willen missen ;)

Final 4

Na het EK was de feestmaand nog niet compleet. Weinig rust voor mij, want tussen kerst en oud&nieuw moest de Final4 gespeeld worden. Dus hophop naar Denemarken voor twee tactische trainingen voordat we van de kerst(vr)etenrijen konden gaan genieten. De kerstdagen heerlijk met familie doorgebracht om vervolgens 2de kerstdag weer terug te gaan naar Kopenhagen, want de Final 4 van de Deense beker kwam eraan.

Voor het eerst in de clubhistorie van Nykøbing (NFH) stonden we in de finale van de Santander Cup, de Deense beker. Het bijzondere is dat het bekertoernooi niet per seizoen gaat maar over een heel jaar loopt. Vanaf Januari starten de bekerwedstrijden weer voor de Final4 in december 2019.

Wat een strijd werd er geleverd en ondersteund door honderden meegereisde fans en familie werd de bekerfinale GEWONNEN!!

Zo gaaf, de tweede prijs in de december “feestmaand”!
Even genieten van dit allemaal en op naar een mooi 2019!

Lees meer

Nieuw jaar, nieuwe ronde, nieuwe kansen!

Ik hoef jullie natuurlijk niet te vertellen hoe mijn jaar was... Veel dieptepunten weinig hoogtepunten. Daarom wil ik het daar niet te lang over hebben, maar kijken naar wat mijn doelen zijn voor het nieuwe jaar en hoe ik die doelen ga bereiken!

Ik heb 4,5 maand van mijn revalidatie achter de rug en nu beginnen mijn trainingen EINDELIJK op handbal te lijken! Ik ben langzaam begonnen met het oefenen van een sprongschot. Ja oefenen, want als je denkt dat je dat gelijk weer kan na 4 maanden, dan heb je het fout! Ik wist namelijk niet eens hoe ik normaal moest huppelen!!! Dat gevoel, de timing, helemaal weg! Voelde me zo dom! Ik kon niet eens met mijn kleine nichtje huppelen! Maar na wat simpele oefeningen op 1 been springen etc, kwam het al snel terug. Hartstikke fijn, dat ik weer kan huppelen, maar een sprongschot is toch wel weer 2 levels omhoog!

Wat voorheen zo makkelijk was; 3 stappen en springen, zweven, schieten. Leek nu onmogelijk. Ik heb eerst een minuut naar mijn voeten staan staren, maar ze deden niets.
Nou goed, andere methode: stap voor stap een sprongschot doornemen.
Stap 1:
Afzetten en springen. 1 benig op een step. Na een paar keer, ging dat steeds beter. Echt hoog kwam ik nog niet. Maar het was een begin.
Stap 2:
3 stappen, afzetten, landen. Meer was het nog niet. Het zweefmoment was er helemaal niet, niet eens 0.00001 seconde bleef ik hangen.
Stap 3:
Dribbelen, 3 stappen, afzetten, schieten. Dat was ook wel weer een dingetje. Had ik eindelijk na 2 weken oefenen dat sprongschot weer een beetje erin (10cm spronghoogte) moest ik gaan dribbelen, springen en dan ook nog schieten. Dit heb ik wederom 2 weken moeten oefenen. Dit gaat dan ook allemaal in 1 tempo, een versnelling heb ik nog niet.

De eerste 4 maanden van mijn revalidatie waren zwaar en ik voelde me vaak heel alleen. Maar ik ben nu op een punt beland, dat ik bijna alles kan, behalve echt handballen. Mijn conditie is 0,0 en mijn sprongschot is verre van hoe het was voor mijn blessure. Ik moet het anders formuleren; ik dacht dat de eerste 4 maanden het zwaarste zouden zijn, maar ik had het mis. Het ergste komt nu. Ik denk dat ik mee kan spelen en wil het heel graag, maar het gaat nog niet. En toegeven dat je iets niet kan, is ook best een dingetje.

Begin december deed ik mijn eerste sprongschot en heb ik mijn eerste breakies weer gelopen! Dat voelde geweldig, ik kon weer een beetje meedoen! Het is nu januari en 2 januari heb ik voor het eerst vanuit mijn hoekje geschoten! De eerste 2 pogingen waren nog niet je-van-het, maar ach ik ben weer een stap dichterbij mijn doel: weer handballen en mijn oude niveau weer halen! Of misschien wel beter dan voor mijn blessure! Wie weet, niets is onmogelijk toch?

De komende 4 weken staan voornamelijk in het teken van conditie en sprongkracht opbouwen. Veel krachttraining en nog meer conditietraining. Zo leuk, voornamelijk nog zonder bal. Bah, rennen zonder doel, vreselijk! Maar wat moet dat moet! En ik kan EINDELIJK weer lekker op doel gooien! Dat heb ik toch zo gemist!

Ik wens iedereen een gelukkig, gezond en vooral sportief 2019!

Lees meer

De tijd is voorbij gevlogen. Alweer bijna vier maanden woon ik nu in Denemarken en tot nu toe bevalt het gelukkig erg goed. Het is natuurlijk altijd afwachten wat het avontuur dat je aangaat je brengt en welke obstakels er eventueel op je pad komen. Je springt niet zomaar in het diepe, aangezien je veel op moet geven en achter moet laten in Nederland. Van ieder weekend naar huis, naar één keer in de drie maanden naar huis. Als je geluk hebt.
Nou ben ik niet iemand die snel last heeft van heimwee, maar als je maar lang genoeg weg bent ga je vanzelf naar (Nederlandse) dingen verlangen; een gezellig dagje weg met vrienden/familie, verjaardagen of het gewoon simpelweg een avondje thuis op de bank hangen. Maar boven alles mis ik vooral de Nederlandse taal. Hier in Denemarken hoor ik vooral Deens en communiceer ik zelf in het Engels, aangezien mijn Deens nog niet goed genoeg is.
Met name tijdens wedstrijden kost het een hoop energie om alles goed mee te krijgen, aangezien alles dus in het Deens gaat. Er is onvoldoende tijd om alles te vragen en dus probeer ik zoveel mogelijk op te pikken, desnoods met behulp van gebaren. Geen ramp natuurlijk, maar wel iets waar ik behoorlijk aan heb moeten wennen.
Uiteraard zijn er ook dingen die ik juist als heel positief ervaar. We hebben een druk competitieschema en veel wedstrijden worden op televisie uitgezonden. Hierdoor spelen we niet alle wedstrijden in het weekend, maar spelen we ook regelmatig op doordeweekse dagen. Zo kan het zijn dat we de ene week op vrijdag spelen en de volgende week alweer op woensdag. Hierdoor gaan de dagen snel voorbij, omdat de focus alweer op de volgende wedstrijd ligt. Nadeel is dat ik vaak vergeet welke dag het nou precies is, want zondagen voelen opeens als woensdagen en andersom.

Inmiddels zit de eerste competitiehelft er voor ons op. Een mooie derde plek is onze uitgangspositie voor de tweede helft van de competitie, die in januari zal starten. Voor die tijd gaan we eerst nog strijden voor een plek in de finale van de beker! Wij spelen tussen kerst en oudjaar namelijk de Final 4 en dat betekent dus: kans op een prijs!

Oranje

Voordat ik mij ga focussen op de beker, staat er eerst een andere hele mooie ervaring op mij te wachten!
Maandag 19 november zijn we met het Nederlands team bijeen gekomen voor de laatste trainingsstage voor het EK in Frankrijk. Zoals ik eerder al schreef vind ik deze stages altijd heel waardevol en geniet ik volop.
Niet alleen van het handballen trouwens, de smoothies op Papendal mogen er ook zéker wezen. En het beste? Geen blender-schoonmaak-ellende!!

Tijdens de trainingsweek werd de definitieve selectie van het EK bekend gemaakt. Vooraf had ik geen verwachtingen. Natuurlijk grijp ik mijn kansen met beide handen aan en wil ik laten zien wat ik in huis heb, maar ik ben nog jong, moet nog een hoop leren en kom ‘net kijken’, dat ik onderdeel ben van de trainingsgroep vind ik al heel waardevol. Zenuwachtig was ik dan ook niet, tot het moment dat ik bij Helle moest komen voor de bekendmaking, dat was toch wel spannend. And guess what? FRANCE HERE I COME!

Onwijs blij en enthousiast ben ik woensdag op het vliegtuig naar Frankrijk gestapt waar zaterdag het EK voor ons zal starten tegen Hongarije. Hoe het mij en het team daar is vergaan lezen jullie in mijn volgende blog, dus voor nu zeg ik; au revoir! 

Lees meer

3,5 maanden zijn voorbij en nu gaat het pas echt beginnen..

Dit weekend begint het EK. Voor die meiden natuurlijk super spannend. Vooral voor de meiden die dit voor het eerst mee gaan maken. Het is zo een mooie ervaring. Moeilijk uit te leggen. Natuurlijk volg ik die meiden! Als ze spelen zit ik voor de buis. Misschien dat ik er iets anders naar kijk. Ik ken deze meiden op een andere manier. Ik zie ze nog steeds als mijn team, misschien is dat raar, maar zo voelt het. Ook heb ik gelukkig met de meeste nog goed contact, we wonen natuurlijk niet allemaal bij elkaar om de hoek. Dus we zien elkaar niet zo vaak maar social media en whats app helpt enorm! Dat is natuurlijk sowieso belangrijk als je in het buitenland woont, want je ziet en spreekt mensen een stuk minder vaak.

Er wordt mij vaak gevraagd wat ik denk over het Nederlands team en wat ik verwacht van deze meiden. Heel eerlijk heb ik geen verwachtingen en laat ik me verassen. Ik heb alle vertrouwen in deze meiden. Het zijn stuk voor stuk goede handbalsters met meerdere kwaliteiten. De ‘nieuwe’ meiden kunnen natuurlijk helemaal voor een verassing zorgen! Ze zien nieuw, fris en jong! Ze hebben andere ideeën en andere handbalstijlen die tegenstanders, waar we elk jaar weer tegen spelen, nog niet kennen. En het is een toernooi, in het begin heb je gelukkig even de tijd om elkaar te vinden, dat betekend dat 1 verloren wedstrijd niet gelijk het einde betekend. Ik vind handbal zo een verassende en onberekenbare sport, alles is mogelijk en dat maakt het toch zo mooi!

Ik hoop dat ik alle wedstrijden kan zien en anders in de herhaling want voor mij gaat het nu ook echt beginnen! Ik mag langzaam mee gaan trainen met de groep en dus gaan mijn trainingen ook langzaam weer meer op handbaltrainingen lijken! En dat is toch lang geleden. Ik mocht vorige week helpen bij de keepers training, dat doe ik al wat langer, maar deze keer mocht ik ‘echt’ op doel gooien. Als in; 3 passen en volgas de bal op doel smijten! WAT EEN HEERLIJK GEVOEL! Het maakte me niet eens uit dat de ballen overal heen vlogen behalve in de richting die ik graag zou willen! Maar het begin is er! En de spierpijn en de blaren ook..

Maar dat neem ik voor lief! Ik heb nog een lange weg te gaan maar ik kom terug!!

Krachttraining doe ik nog steeds elke dag maar vanaf nu dus ook iets meer rennen. Niet doelloos rennen, maar zoals ik dat het liefste doe; achter een bal aan! 

Nu eerst genieten van 2 weken prachtig handbal op TELEVISIE!

Lees meer

Eindelijk zijn de ‘cruciale’ 3 maanden om!! En mag ik beginnen met iets wat op handbal lijkt. Springen, sprinten, richtingsveranderingen, etc.. Staat nu allemaal op het programma.

Maar ik ben niet op dit punt gekomen zonder slag of stoot. Ja mijn knie gaat goed. Mijn probleem is meer mentaal. In mijn vorige blog vertelde ik jullie hoe eenzaam ik me soms voel en vooral ook machteloos. Het leek alsof ik elke keer wanneer het beter leek te gaan, er weer een tegenslag opdook. In verschillende vormen. Elke tegenslag, hoe klein ook, viel me zwaar en in mijn gedachten deed ik 1 stap voor uit en 2 terug.. En nee niet fysiek, mijn nieuwe kruisband doet het hartstikke goed en ik ben trots op hem! Maar mentaal valt het niet mee altijd positief te blijven. Ver van huis omdat ik graag handbal wil spelen op een hoger niveau. Nu dus; ver van huis en geen handbal..

10 stappen terug

Maandag 29 oktober was een extra zware tegenslag. Mijn opa overleed en ik was niet op tijd om hem nog te kunnen spreken. Natuurlijk begrijpen mijn opa en oma dat ik niet om de hoek woon, maar voor mij is dit wederom iets wat me 10 stappen terug zet in mijn revalidatie. De afgelopen week was dan ook extra zwaar, maar na veel praten met mijn oma en moeder weet ik dat het goed is zo. Ik moest dit verdriet omzetten in kracht en opnieuw beginnen. Denken aan de mooie herinneringen en wijze lessen van mijn opa.,

Terug in Duitsland heb ik letterlijk de knop omgezet en ben ik opnieuw begonnen. Hard trainen, 2x per dag, grenzen verleggen en nieuwe doelstellingen opstellen.

Mijn nieuwe doelstellingen;
*In december met het team meetrainen.
*In februari weer wedstrijd fit zijn.

Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik (vaak) over positief ben, tegen het irritante aan. Ik zie problemen maar heb ze ook gelijk in mijn hoofd alweer opgelost. De laatste weken was dat helaas anders. Ik was vooral negatief en niet gemotiveerd. De dagen worden korter en mijn lontje werd dat ook..

Tot ik na vorige week dacht: wauw! Ik heb al zoveel bereikt eigenlijk. Wat is in mijn probleem? Alles wat ik nog behaal vanaf dit punt is ‘extra’. Maar zo kan ik dat niet zien.. Voor mij is het nooit genoeg. Zo mag het niet eindigen, ik bepaal zelf wanneer ik stop en niet een blessure!

Daarom ga ik door en kom ik terug!!

Zaterdag hebben we eindelijk de eerste punten gehaald in de Bundesliga en met dat gevoel, van winnen, wil ik afsluiten. Want ik wil zelf van het veld aflopen, met een voldaan gevoel, na een gewonnen wedstrijd..

Groetjes,

Michelle

Lees meer

Op 1 december begint het EK dames handbal 2018 alweer, iets waar vele handbalspelers al lang op zitten te wachten! Hier mogen we de Nederlandse handbaldames weer zien strijden om de Europese titel. Hoe hoog zullen ze dit jaar eindigen?

De Nederlandse handbaldames zitten dit jaar in de poule met Hongarije, Spanje en Kroatië.
De poulewedstrijden zullen gespeeld worden op:

Zaterdag 1 december - 15.00
Nederland – Hongarije

Maandag 3 december - 21.00
Nederland – Spanje

Woensdag 5 december - 18.00
Nederland – Kroatië  

Benieuwd naar het gehele speelschema van het EK 2018?
Klik dan hier om het volledige schema te bekijken

Lees meer

Ja 2 maanden zijn om en ik kan alles, behalve handballen..

De tijd lijkt voorbij te vliegen, maar toch ook weer niet.

Revalideren is altijd moeilijk en vraagt veel discipline. Maar bij een revalidatie als deze, die niet een paar weken duurt maar minimaal een half jaar, voel je je toch wel heel erg eenzaam.

Ik doe een teamsport, maar voel me niet echt onderdeel van het team. Meer dan aanwezig zijn kan ik niet. Ik kan geen doelpunten maken, of doelpunten voorkomen, ik kan alleen praten en zeggen wat ik zie om mijn team beter te maken.

Dat doe ik ook, waar ik kan, want ik voel me al snel een betweter. Ik zeg iets maar kan het zelf niet.

Ik voel me vaak alleen, heb 2 misschien 3x per week fysiotherapie maar heb 2x per dag training. In die trainingen hangt het maar van 1 iemand af en dat ben ik zelf. Discipline en doorzettingsvermogen. Daar komt het op neer. En ik kan jullie vertellen dat dat heel erg zwaar is. Niemand die je aanmoedigt, helpt of je dat extraatje zetje geeft. Wat je in een team natuurlijk allemaal wel hebt.

Hoe ziet mijn week eruit? Nou ongeveer zo:

Maandag
9.00 uur 45 minuten rijden naar Brackenheim, daar ren ik in de Alter G (anti zwaartekracht apparaat) en doe ik aansluitend krachttraining (+/- 2 uur)
18.45 uur Training in de hal, daar doe ik sprongoefeningen en wederom krachttraining. Duurt ongeveer 1,5 uur

Dinsdag
8.00 - 9.30 uur krachttraining
10.00 - 14.00 werken (ja dat doe ik ook nog bij www.kruu-photobooth.nl)
14.15 - 15.45 uur fysiotherapie en krachttraining
16.00 - 17.30 uur training hal, loopscholing, sprongen en stabiliteit

Woensdag
9.00 uur Brackenheim, Alter G (anti zwaartekracht apparaat) + krachttraining (+/- 2 uur)
18.45 uur Training hal, sprong oefeningen en wederom krachttraining. Duurt ongeveer 1,5 uur

Donderdag
8.00 - 9.30 uur krachttraining
10.00 - 14.00 werken
14.15 - 15.45 uur fysiotherapie en krachttraining
16.00 - 17.30 uur training hal, loopscholing, sprongen en stabiliteit

Vrijdag
9.00 uur Brackenheim, Alter G (anti zwaartekracht apparaat) + krachttraining (+/- 2 uur)
14.00 - 15.30 uur training hal, loopscholing, sprongen en stabiliteit

Zaterdag
9.00 uur krachttraining

Zondag
Vrij

De twee keer dat ik bij de fysio ben doe we wat oefeningen samen en testen we vaak de stabiliteit en kracht in mijn knie. Het positieve daaraan is, dat ik elke week nog steeds vooruit ga!

Ik volg ook het Athlete plan van Personal Body Plan. Waarom? Omdat zij voor mij een dagplanning maken met elke dag een andere training, die voor mij opmaat gemaakt is. Ik kan dit namelijk niet alleen en heb alle hulp nodig die ik krijg.

Als ik in Nederland ben heb ik alle hulp die ik nodig heb, het liefst ben ik ook vaker thuis zodat ik voor mezelf beter kan trainen onder toezicht van Remon Stompe van Solidperformance. Solidperformance doet niet alleen aan fysiotherapie maar ook Personaltraining voor alle niveaus! Ze nemen de tijd voor je en laten je zien dat je meer kunt dan je denkt!

Door de vele trainingen en het vele reizen gaat de tijd wel iets sneller, de zaterdagen duren het langste. Een lange busreis naar een uitwedstrijd terwijl ik weet dat ik toch niet speel..

Maar ik blijf doorgaan en neem de dipjes voor lief.. Dat hoort er blijkbaar allemaal bij. Ik kom terug en het is misschien de slogan van iedereen met deze blessure maar mijn doel is het waar te maken: #comebackstronger ->

I WILL!!

Lees meer

Hey hoi hier ben ik weer,

Qua handballen is Denemarken top en is het alles wat ik er van verwachtte en meer. De eerste thuiswedstrijd was dan ook geweldig om te ervaren. Het publiek van Nykøbing staat dan ook bekend om het beste publiek van de Deense liga, en na deze thuiswedstrijd snap ik wel waarom. Ander half uur van te voren zitten mensen al op de tribune met smart te wachten totdat de wedstrijd van start gaat, bizar vroeg als je het mij vraagt. Met het woord sfeer weten de fans van Nykøbing wel raad. De hele wedstrijd lang moedigen de fans ons aan richting de overwinning, trommels, spandoeken, fans gekleed in gele Nykøbing shirtjes, afgedrukte foto’s van speelsters, vlaggen en toeters, echt overal is aan gedacht. Een bizar groot verschil vergeleken met de wedstijden die ik vorig jaar speelde in de Nederlandse competitie. Af en toe zat daar geen kip op de tribune, terwijl ik hier elke thuiswedstrijd speel in een volle hal. Hier kan ik wel aan wennen ;-)

Maar Denemarken is duidelijk niet alleen maar fantastisch, want sommige dingen missen ze hier echt en ik dus ook!!
Niet alleen heb ik de rustige omgeving van Papendal omgeruild voor de drukke stadsgeluiden van Kopenhagen (hier hoor ik echt waar 5x per dag de sirene van een ambulance of politie), maar ook de luxe keuken van Papendal en alle maaltijden heb ik achter gelaten.

Hier is het gewoon zelf boodschappen doen en koken. De eerste keren in de Deense supermarkten kosten het me het bijna een halve dag om alles te vinden wat ik zocht. Los van het feit dat natuurlijk alles gezellig in het Deens is, snappen ze hier ook niet altijd wat lekker is. Een lekker broodje hagelslag of schuddenbuikjes zit er hier bijvoorbeeld niet in, sterker nog… als je het mij vraagt zit die lekkere boterham er überhaupt niet in hier. Denen zijn gek op roggebrood, maar dat sla ik toch liever over.

Deze Deense brood struggle zorgt er dan ook voor dat mijn diepvries stampvol zit met Nederlands brood. Elke keer als ik bezoek krijg van mijn ouders of vrienden, vraag ik dan ook vriendelijk of er een nieuwe lading Nederlands brood meegenomen kan worden. Dit smaakt toch echt het beste.

Naast het Nederlandse brood is ook beleg meegenomen naar Denemarken. Af en toe een boterham met hagelslag is dan ook heerlijk. Echter denken mijn Deense huisgenoten daar anders over. De eerste keer dat ik mijn hagelslag te voor schijn toverde dachten mijn huisgenoten dat ik hondenvoer had meegenomen. Denen blijven Denen.

Handballend gezien gaat het mij aardig goed af op het gebied van creativiteit, helaas is dat bij het koken (nog) niet het geval. De luxe keuken van Papendal die ik 3 jaar lang gewend was, veranderde in een lege koelkast die niet uit zichzelf wordt aangevuld (al dat zou best handig zijn).

Elke avond een maaltijd voorbereiden is dan ook een grote uitdaging waarvan ik niet wist hoe het zou lopen. Een groot voordeel van zelf koken is dat je elke avond iets kan kiezen wat jij zelf lekker vindt. Met de nodige kookboeken, online recepten en ideeën van Papendal kom ik gelukkig een heel eind. Daarnaast zorgen mijn Deense huisgenoten er ook voor dat er ook de nodige Deense maaltijden worden gegeten. Elke keer weer spannend wat ze voor me op tafel zetten, maar gelukkig gaat het tot nu toe goed. Binnenkort maar eens zorgen dat er typische Nederlandse gerechten op tafel komen, kijken hoe boerenkool hen bevalt.

Gezond ontbijt

Topsport Smoothie

Diner op z'n Deens

Verhuizen naar een ander land zorgt niet alleen voor uren zoeken in een supermarkt naar het goede product, ook brengt het genoeg hilarische momenten met zich mee. Ik woon nu al een tijdje in Denemarken, maar de Deense taal beheers ik onvoldoende om alles te begrijpen, laat staan dat ik het spreek. Hoewel veel oude vrouwtjes hier duidelijk denken dat dit wél het geval is. Vaak als ik een oud vrouwtje in de supermarkt tegen kom hangen ze hele verhalen tegen me op, waar niet tussen te komen is, en vervolgens moet ik op het einde met een grijns op mijn gezicht uitleggen dat ik ze niet versta. Ik zie er nou niet bepaald Deens uit, toch?

Lees meer

Één maand na mijn operatie. Tot nu toe vliegt de tijd, maarja 1 maand voorbij en nog velen te gaan.. Maar tot nu toe mag ik niet klagen. Ik kan al zoveel meer als ik van te voren gedacht had!

Hoe ziet de eerste maand er uit na zo een operatie? Als ervaringsdeskundige kan ik dat jullie nu natuurlijk vertellen!

Iedereen kent wel iemand die deze blessure heeft opgelopen, of misschien heb je het helaas zelf wel mogen ervaren, net zoals ik.

Nu is het natuurlijk 24 jaar goed gegaan bij mij (ja speel al zolang handbal) dus ik vertrouw nog steeds op mijn lichaam. Dat was de eerste paar dagen na de operatie wel iets anders natuurlijk. Dat zeg ik nu heel stoer maar de eerste 2 weken waren het ergste!

Ik kwam uit de narcose en de arts stond me al vrolijk aan te kijken. Ik kreeg dan ook direct na het ontwaken de boodschap: ‘Keurig en knap gedaan mevrouw Goos, niets kapot alleen de voorste kruisband!’. Nou bedankt, daar ben ik SUPER blij mee (NOT)! Maar ok, van het slechtste, is dat de beste mogelijke diagnose. Geen kapotte meniscus, geen andere banden in- of afgescheurd. Dus vanaf NU start mijn lange weg terug..

Twee uur na de operatie kwam de arts even langs om te kijken hoe het met me ging. Nouja eigenlijk heel goed, ik had alleen MEGA honger maar kreeg niets te eten! (kan ik toch nog steeds woest om worden) Ik mocht niet eten omdat ik net uit de narcose was, dat betekende; ’s avonds een broodje kaas en de volgende dag weer ‘normaal’ eten. Dat betekende ook: de hele god ganze dag HONGER! (mag ik niet zeggen van mijn moeder, want honger kennen wij niet, maar ik had toch echt mega honger!!) Maar terug naar de point. De arts kwam ook om me te zeggen dat ik mijn been op moest tillen en moest gaan staan. Ja je leest het goed; opstaan. Lopen mocht niet, alleen met krukken. Maar toch direct staan na de operatie was toch best een heftig idee, de dokter zei het, dus ik deed het. En eigenlijk kon en ging dat ook gelijk!

Ik moest 2 dagen in het ziekenhuis blijven (dat is normaal in Duitsland, in Nederland is het een dag opname, in Duitsland helaas niet).

In die twee dagen, kreeg ik gelijk fysiotherapie en mega veel informatie en uitleg over wat de komende weken/maanden allemaal gebeuren gaat en moet.

De 3de dag na mijn operatie kreeg ik een soort fiets thuis gestuurd. Dat moest ik 3x per dag 15 minuten doen. En dat was de eerste 2x even wennen en heel gek, maar daarna ging ik als een speer! Ik heb wat kilometers afgelegd in de eerste week, thuis, op de bank!

Zes Dagen na de operatie, heb ik gerent! Jaahaa! Ik heb gerent! 20 minuten lang, 7 km/h. ha! Nooit gedacht dat dat mogelijk zou zijn! Ik heb gerent met 20% lichaamsgewicht op mijn benen, in een anti gravity machine! Ja die bestaat! Ik voelde me net een wandelende muffin, maar dat interesseert me vrij weinig, ik kan rennen! Sinds dien doe ik dat 3x per week. Ik zit nu op 4,5 weken en ren nu met 45% van mijn lichaamsgewicht op 9km/h 40 minuten. Beter dan niets toch?

Na 10 dagen kon ik lopen zonder krukken, na 2 weken kon ik fietsen en na 3 weken stond ik op de crosstrainer. Elke keer als ik iets nieuws kan, voelt dat als een overwinning! En in deze afgelopen 4 weken heb ik al zoveel overwinningen mogen vieren! Dat helpt enorm! Het aller zwaarste voor mij op dit moment is het langs de kant zitten bij trainingen en vooral wedstrijden. Ik wil die bal oppakken, wegrennen, een sprongschot maken en op doel smijten!! Maar dat gaat helaas nog wel even duren. Ik mag niet klagen, ik kan echt al super veel. Ik weet dat ik mezelf niet mag en kan vergelijken met andere maar dat doe ik toch en dat doen we volgens mij allemaal.

Ik bekijk het nu per week en heb elke week een nieuwe doelstelling en tot nu toe haal ik al mijn doelstellingen en meer! Mijn einddoel is: de terugronde weer spelen! Dat is nu over 5,5 maanden! Ja dat is misschien snel, maar niets is onmogelijk en ik vertrouw op mezelf en vooral op mijn lichaam!

Voor iedereen die hetzelfde meemaakt of heeft meegemaakt; wat voor mij super goed werkt en helpt is dat ik een team om me heen gebouwd heb. Een team dat bestaat uit mensen die elk hun eigen expertise hebben maar allemaal hetzelfde doel: Mij zo snel mogelijk fit hebben en sterker dan ooit!

Dat team ben ik nu al enorm dankbaar!
- Andreas Dewald
- Sven Schneider
- Remon Stompe
- Patrik Vogl
- Tom Grootendorst

Lees meer

Veel indoorsporters werken zich wekelijks in het zweet, en vragen het maximale van hun lichaam. Echter bereiken sommige sporters dan nog niet wat ze zouden willen bereiken, vaak heeft dit te maken met voeding. Wanneer je de juiste voeding combineert met goede trainingsarbeid zul je al snel vooruitgang merken. Sportvoeding speciaal gemaakt om voor/tijdens of na jouw training te gebruiken biedt hierbij uitkomst.

In dit blog schrijven we een advies voor elke sporter wat voor sportvoeding producten je zou kunnen gebruiken, om het optimale uit je trainingen te halen. Met deze producten hopen we iedere prestatie van sporters nog beter te maken. Elke sport is wel anders en dient dan ook een andere aanpak qua voeding. Verstandig is om te kijken na intensiteit van de sport, en daarop te baseren welke voeding erbij past.

Voor de training
Koolhydraten zijn essentieel om te kunnen presteren tijdens het sporten. Een goede maaltijd ongeveer 2 of 3 uur voor de training zoals pasta of pannenkoeken bevat veel koolhydraten. Probeer niet te veel vezels binnen te krijgen voor het sporten. Net voor de training is het belangrijk om je lichaam nog een kleine boost via voeding te geven, dit kan net het verschil zijn van tussen een matige training en een top training en we gaan toch allemaal voor een toptraining! Enkele producten die goed zijn voor de training zijn hieronder beschreven.

*Powerbar isomax drink

De isotone samenstelling zorgt ervoor dat koolhydraten en elektrolyten snel opgenomen worden in het lichaam, ideaal dus net voor een training! 500ml is aanbevolen, en zo haal je heel snel meer uit jezelf.

 

*SIS go electrolyte pot
De SIS (science in sport) pot bevat een mix voor snelle toevoer van gemakkelijk te verteren koolhydraten en elektrolyten. Ideaal voor een pittige training aan te gaan! 500ml is aanbevolen, voor een optimale prestatie.

*Powerbar 1 Tab

De Powerbar Electrolyte tabs zijn de calorie- en koolhydraatarme boost waarna je opzoek bent net voor het sporten. Hiermee vul je alle mineralen die je gaat verliezen bij de training weer aan. Dit zorgt ervoor dat je kunt blijven gaan en zo ook het maximale uit jezelf kan halen.

 

Tijdens de training
Gedurende de training is het cruciaal om alle mineralen op peil te houden. En het energielevel proberen zo hoog mogelijk te houden via koolhydraten. Ook belangrijk is het in stand houden van je vochtbalans, wanneer je veel vocht verliest moet dit tijdig worden aangevuld. Voor beide kwesties tijdens de training bieden verschillende producten uitkomst.

*SIS go isotonic
Hiermee worden de koolhydraten tijdens de training aangevuld. De energie die opraakt gedurende de training wordt weer aangevuld, en je lichaam ontvangt de boost die het nodig heeft. De gel is makkelijk toe te dienen tijdens de training en is super effectief omdat die zo snel verteerbaar is.

 

*Powerbar Gel
Wanneer je met hoge intensiteit sport, en veel van je lichaam vergt is dit gelletje een verademing. Het geeft je direct een boost die je helpt om door te gaan en meer uit jezelf te halen. Het vult je koolhydraat peil weer aan, en je kan de training weer op een hoger niveau doorzetten.

 

*Powerbar Energize
De Powerbar zorgt ervoor dat je snel maximale energy krijgt. Vooral met intensieve trainingen is dit een goed product omdat het voorziet in hoge koolhydraatbehoefte.

 

*SIS go hydro tablet
De SIS go hydro tablet zijn de perfecte low-calory boost die jij tijdens de training kan gebruiken. De hoeveelheid natrium bevordert de hydratatie bij intensieve inspanningen. Doordat ze low-calory zijn is het ook ideaal te gebruiken, voor sporters op dieet.

 

*Powerbar isoactive drink
Zoals al aangehaald eerder is vochtaanvoer essentieel tijdens de training, zeker wanneer je veel vocht verliest. De isoactive drink zorgt niet alleen voor vochttoevoer ook is de drank een samenstelling van koolhydraten en elektrolyten. Doordat dit snel in je lichaam wordt opgenomen heeft dit een dubbele werking waardoor kunt blijven gaan.

Na de training
Wanneer het zware werk erop zit is het tijd om jezelf en vooral je lichaam te belonen. Belangrijk is om de koolhydraten, eiwitten, vitamines en mineralen aan te vullen. De eiwitten zorgen voor spieropbouw en herstel, en de koolhydraten zorgen ervoor dat je glycogeenvoorraad weer wordt aangevuld. Ons advies is om dit tot 2 uur na de inspanning te doen, dan is dit het meest effectief.

*Powerbar proteïne plus
De Powerbar proteïne plus is een lekkere reep die veel eiwitten bevat, perfect dus voor spieropbouw en herstel. Bij voorkeur 30 tot 60 min na de training 1 bar nemen.

 

*Doubdle 07
Doubdle is een functionele frisdrank die na inspanning alle tekorten in je lichaam weer aanvult. Het is de perfecte combinatie van mineralen, vitamines en plantenextracten die zorgen voor sneller herstel, beter concentratievermogen en een natuurlijke weerstand. Kortom alles wat je nodig hebt na een flinke inspanning. Bij voorkeur 30 tot 60 min na de training 1 blikje nemen.

*Powerbar recovery drink
Deze drink is speciaal ontwikkelt om je lichaam snel te laten herstellen. Het voorziet in alle elementen die het herstel nodig hebben zoals mineralen, koolhydraten en eiwitten.

 

Er tegen aan..
We hopen dat met deze producten, elke sporter het optimale uit zijn/haar training kan halen. Let wel op je voeding heeft met veel factoren te maken, het type sport, de duur van de inspanning, maar ook je persoonlijke voorkeur zijn van invloed. Het maken van een sportvoedingsplan kan je heel erg helpen, om de juiste producten bij bepaalde inspanning aan te laten sluiten.

Voor meer sportvoeding producten die je helpen voor, na of tijdens de training klik hier

 

Lees meer